مقدمه ای بر جوشکاری و بازرسی جوش
چکیده
بیشتر سازه ها در صنعت از قطعات مختلف (ریختگی، آهنگری شده، نوردی و…) تشکیل شده اند که با روش های گوناگونی بر یکدیگر متصل می شوند. روش های متفاوت اتصال فلزات به یکدیگر را برحسب نوع فرآیند و یا بنیان علمی آنها به دسته های مختلفی طبقه بندی نموده اند : الف) روش های مکانیکی (پیچ، پرچ، پین، خار و…) ب) روش های متالورژیکی (جوشکاری، لحیم کاری و …) ج) روش های شیمیائی (چسب های معدنی و آلی) و یا رده بندی بر اساس نوع اتصال : الف) روش های اتصال موقت (پیچ و مهره، پین و خار و…) ب) روش های اتصال نیمه موقت ( پرچ، احتمالا لحیم کاری نرم و بعضی چسب ها ) ج) روش های اتصال دائم (فرآیند جوشکاری و…). جوش ایده آل را می توان به محل اتصالی اطلاق نمود که نتوان آن موضع را از قسمتهای دیگر قطعات جوش داده شده تشخیص داد.
مقدمه
اتصالات دائم امکان جدا کردن قطعات از یکدیگر را نمی دهند مگر آنکه آن قطعات را خراب کنیم. بنابراین این نوع اتصالات در جایی به کار می روند که احتیاج به جدا کردن قطعات نبوده و احتمالاً از نظر راحتی و یا اتصالی بودن در تولید به کار گرفته شود. فاکتور مهمی که در جوشکاری بایستی در نظر داشت اثرات متالورژی است که در حین حرارت دادن و سرد کردن در منطقه جوش به وجود میآید. طبقه بندی انواع روش های جوشکاری مشکل می باشد. یک نوع طبقه بندی بر اساس منبع حرارتی با نوع روش پوشش و محافظ به کار برده شده و یا مثلاً استفاده از روش دستی، نیمه اتوماتیک و … انجام شده است. در بسیاری از برنامه های تدوین شده توسط سازنده جهت کنترل کیفیت محصولات، از آزمون چشمی به عنوان اولین تست و یا دربعضی موارد به عنوان تنها روش ارزیابی بازرسی استفاده می شود. اگر آزمون چشمی بطور مناسب اعمال شود، ابزار ارزشمندی می تواند واقع گردد. بعلاوه یافتن محل عیوب سطحی، بازرسی چشمی می تواند بعنوان تکنیک فوق العاده کنترل پروسه برای کمک در شناسایی مسائل و مشکلات ما بعد از ساخت بکار گرفته شود.
فهرست مطالب
۱- مقدمه
۲- جوشکاری
۳- طبقه بندی عیوب جوشکاری
۴- الکترودها
۵- بازرسی چشمی
۶- بازرسی جوش
۷- روش های جوشکاری
۸- نتایج آزمایش جوش
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.